Rocznice Seweryna Udzieli – patrona Muzeum Regionalnego w Starym Sączu
W tym roku przypadają dwie okrągłe rocznice patrona Muzeum Regionalnego w Starym Sączu Seweryna Udzieli: 165. urodzin i 85. śmierci. W poniedziałek 26 września br. o godzinie 17.00 w Powiatowej i Miejsko-Gminnej Bibliotece Publicznej w Starym Sączu otwarta zostanie wystawa archiwalnych fotografii przedstawiająca Seweryna Udzielę i jego rodzinę a także fotografie z początku XX wieku pokazujące Stary Sącz i okolice wykonane przez samego etnografa.
Podczas spotkania odtworzony zostanie film dokumentalny pt.: „Wytrwałością człowiek cudów dokaże. Seweryn Udziela.”, którego sekwencje kręcone były również w Starym Sączu. II część wystawy pokazana zostanie w grudniu br. w filii biblioteki w Barcicach i tam zaprezentowane zostaną fotografie Barcic z początku XX w. Dla uczczenia Patrona prezes Towarzystwa Miłośników Starego Sącza i dyrektor Muzeum Regionalnego jego imienia Andrzej Długosz udał się na Cmentarz Rakowicki w Krakowie, aby nawiedzić grób rodziny Udzielów i zapalić znicz.
Seweryn Udziela (ur. 24 grudnia 1857 , zm. 26 września 1937 ) – etnograf, badacz i popularyzator folkloru i kultury ludowej Małopolski, kolekcjoner. Urodził się w Starym Sączu , w domu przy ul. Węgierskiej 244, dziś ul. Sobieskiego 41 gdzie uczęszczał do szkoły powszechnej męskiej znajdującej się przy kościele parafialnym. Po ukończeniu seminarium nauczycielskiego pracował jako nauczyciel szkół ludowych w różnych miejscowościach dawnej Galicji, m.in. w Ropczycach. Pracował również jako inspektor oświaty, prowadził czytelnię ludową. Pod koniec XIX w. wynajmował dom w Wieliczce. Na podstawie pracy Lud polski w powiecie ropczyckim w Galicji, w 1890 r. został przyjęty na członka Komisji Antropologicznej Akademii Umiejętności. W 1900 r. zamieszkał w Krakowie-Podgórzu. W 1911 r. był jednym ze współorganizatorów Muzeum Etnograficznego w Krakowie, któremu ofiarował swe zbiory etnograficzne oraz bogatą bibliotekę. W 1913 r. pozyskał pomieszczenia dla muzeum na terenie Wawelu. Był autorem wielu prac etnograficznych, które do dziś stanowią cenne źródło informacji dla badaczy kultury ludowej. W znacznej mierze dzięki jego staraniom muzeum stało się jednym z najważniejszych ośrodków tego typu na ziemiach polskich (organizował m.in. wystawy zagraniczne, bardzo intensywnie gromadził eksponaty). Dyrektorem Muzeum Etnograficznego w Krakowie, które nosi obecnie jego imię, był od jego powstania do 1937 r. Został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Krzyżem Zasługi. Zmarł w Krakowie. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim (kwatera M-płn-wsch).
Źródło: Andrzej Długosz/Towarzystwo Miłośników Starego Sącza
