Wystawa na urodziny Ady Sari
W bieżącym roku minie 135 lat od urodzin Ady Sari – światowej sławy artystki operowej. Dla przypomnienia postaci Ady Sari Powiatowa i Miejsko-Gminna Biblioteka Publiczna w Starym Sączu we współpracy z Towarzystwem Miłośników Starego Sącza organizuje w siedzibie biblioteki wystawę fotograficzną „Portret Ady Sari”. Zapraszamy na wernisaż 24 czerwca o godz. 17:00 do starosądeckiej biblioteki.
Perezentowane będą powiększone reprodukcje jej zdjęć archiwalnych z ról operowych oraz portrety studyjne z kolekcji Muzeum Regionalnego. W trakcie wernisażu prezes TMSS Andrzej Długosz zaprezentuje „Opowieść o Adzie Sari” zilustrowaną zdjęciami rodzinnymi artystki ze zbiorów Państwa Jolanty i Jan Czechów. Pan Jan jest wnukiem stryjecznym Ady Sari. Jego mama Aleksandra Czech, za życia nauczycielka wf w miejscowym Liceum Ogólnokształcącym była córką najstarszego brata Ady Sari – Edwarda.
W bieżącym roku minie 135 lat od urodzin Ady Sari – światowej sławy artystki operowej.Ada Sari właściwie Jadwiga Leontyna Szayer przyszła na świat 29 czerwca 1886 r. w Wadowicach. Ochrzczona została w kościele św. Szczepana w Krakowie. Gdy miała 3 lata rodzina Szayerów na stałe przeniosła się do Starego Sącza, gdzie ojciec – dr praw Edward Szayer kupił dom przy dzisiejszej ul. Sobieskiego. Miała pięcioro rodzeństwa. Brat Edward i siostra Franciszka urodzili się w Wadowicach, natomiast bracia Jan, Tadeusz i Marian w Starym Sączu. Ojciec prowadził kancelarię adwokacką i w latach 1910 – 1920 był burmistrzem Starego Sączu. Założył Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” i przyczynił się do wybudowania budynku „Sokoła”. Wychowywaniem dzieci zajmowała się matka Franciszka, uzdolniona muzycznie dawała Jadwidze pierwsze lekcje śpiewu i gry na fortepianie. Jadzia uczęszczała do szkoły żeńskiej Sióstr Klarysek i uczyła się w zakresie szkoły średniej w Cieszynie i Krakowie. Gdy ukończyła 19 lat, rozpoczęła studia wokalne w Wiedniu, a potem w Mediolanie. Zadebiutowała w 1909 r. w Teatrze Narodowym w Rzymie w partii Małgorzaty w „Fauście” Gounoda. Drogę do wielkiej kariery otworzył jej występ w mediolańskiej La Scali w 1922 r. gdzie śpiewała partię Rozyny w „Cyruliku sewilskim” Rossiniego. W swoim repertuarze miała 45 ról operowych i oraz niezliczone pieśni w repertuarze koncertowym.Występowała w największych salach koncertowych w Europie oraz w obu Amerykach. Do 1935 r. miejscem jej stałego zamieszkania był Mediolan. Potem powróciła do Polski i zamieszkała w Warszawie, gdzie spędziła również okupację. W powstaniu warszawskim straciła cały majątek.Wypędzona z ludnością Warszawy po powstaniu, trafiła do obozu w Pruszkowie, w którym rozpoznał ją jeden Niemiec i ułatwił ucieczkę. Udała się do Krakowa, gdzie do 1947 r. mieszkała w swojej kamienicy przy ul. Krasińskiego 10 kupionej w 1935 r. Powróciwszy do Warszawy, uzyskała stopień profesora i zajęła się pracą pedagogiczną w Akademii Muzycznej i prywatnie. W 1968 r. przebywała w sanatorium w Ciechocinku, gdzie dostała zawału serca. Przewieziona została do szpitala w Aleksandrowie Kujawskim, gdzie zmarła 12 lipca. Pochowana została w Alei Zasłużonych na starych Powązkach w Warszawie.Ada Sari już jako sławna artystka wielokrotnie powracała do domu rodzinnego do Starego Sącza. Na początku XX w. jej ojciec wybudował obok starego domu piętrową kamienicę, w której artystka miała 2 swoje pokoje. Przywoziła tu swoje trofea artystyczne oraz cenne pamiątki.Na starosądeckim starym cmentarzu znajduje się grobowiec Szayerów, w którym pochowana została jej siostra Franciszka zmarła w 1901 r. w wieku 13 lat, ojciec oraz brat Jan i jego żona.Pamięć o Adzie Sari w Starym Sączu jest wciąż żywa. W Muzeum Regionalnym jest Izba Pamięci jej poświęcona, a miejscowe Centrum Kultury przyjęło jej imię.
(opracował Andrzej Długosz)
